Area Lingvistiko en la Kaĉin-Zono · André Müller (2021)
Lingvaj aŭ lingvistikaj areoj estas regionoj, en kiuj diversaj lingvoj plisimiliĝas dum la tempo pro lingva kontakto. La rezultaj similecoj do ne ekzistas pro hazardo aŭ parenceco de la lingvoj, sed pro longtempa interago inter la parolantoj de la lingvo. Unu ekzemplo de tia areo troviĝas inter la kaĉinaj lingvoj en la nordo de Mjanmao (Birmo), kaj mi prezentas ties komunajn gramatikajn ecojn kadre de mia doktoriga disertacio.
Ĉu /ə/ kaj /ɨ/ estas kunfanditaj en la arumana? · Michael Vrazitulis (2021)
La dialekta spektro de la arumana lingvo konsistas el du pli vastaj dialektregionoj. Oni kutime supozas, ke en la suda regiono ekzistas vokala kontrasto inter /ə/ kaj /ɨ/, dum en la norda tiuj du vokaloj estas kunfanditaj. Surbaze de korpuso de spontanea parolado de denaskaj parolantoj el ambaŭ dialektregionoj (sude: Turia, Kutsufliani; norde: Andon Poçi, Gjirokastër, Stjar), tiu ĉi studo provizas kvantan priskribon de la arumana vokalspaco. La rezultoj indikas, ke nord-dialektanoj ja fakte ne montras tian vokalan kontraston. Anstataŭe, ili produktas unusolan vokalfonemon kun alofona amplekso de [ε] ĝis [ə], kun realigoj en akcentitaj pozicioj distribuataj ĉirkaŭ malferme-meza antaŭa akustika kvalito. Kelkaj sud-dialektanoj, aliflanke, evidentiĝas kiel ja distingantaj pri la supozata kontrasto, sed nur inter distribuoj de akcentitaj observaĵoj de /ə/ kaj /ɨ/. Post konsidero de aliaj kuntekstaj efikoj, tamen, la observata kontrasto aperas malpli stabila. Ĝi povas pli precize esti priskribita kiel rezulto de okaza alofona variado de, jen denove, unusola subestanta vokalfonemo.
Bildeco en la zoologia vortoprovizo de Libras · Renato Guedes (2021)
Homoj, ĉefe en tradiciaj komunumoj, estas ĉirkaŭitaj de grandega biologia diverseco al kiuj ili devas interrilati kaj de kiu ili devas vivteni sin. Tiel, malsamaj socioj disvolvis sistemojn klasigi, kategoriigi kaj nomi la buntan plurarecon de vivoformoj cirkaŭaj laŭ siaj bezonoj. Etnobiologiaj studoj indikis, ke estas nearbritreco en la nomado de kelkaj bestogrupoj almenaŭ ĉe kelkaj lingvoj, kiel en la Huambisa, indiĝena lingvo de Peruo, kiu montras altan incidon de alfrekvencaj sonoj ĉe birdonomoj kaj la malan tendencon ĉe fiŝonomoj. La nomo de la procedo per kiu iu signifato influas sian signifanton estas bildeco aŭ ikoneco, fenomeno ankoraŭ ne sufiĉe studita. Ĝenerale signolingvoj elmontas grandan bildecon je la fonologia nivelo kaj ankoraŭ tia esploro pri konsisto de ĝia besta vortoprovizo ne estis kondukita.
Interfake esplori: lingvistiko renkontas argumentoteorion · Federico Gobbo (2021)
La fratoj Saussure · Davide Astori (2021)
Ferdinand de Saussure, “patro” de la moderna ‘ĝenerala Lingvistiko’, malfermita al mutnombraj heterodoksaj interesoj, en sia fama fama Cours de Linguistique générale, dufoje pritraktas Esperanton, montrante, je la komenco de la deknaŭa jarcento (jam ‘monda’ jam al la okuloj de la samtempuloj, en speco de antaŭtempa tutmondiĝo), profundan atentemon al la naskiĝantaj temoj interlingvistikaj. Privilegia kanalo pri atentigo al Ferdinand de Saussure al la lingvo de Zamenhof certe estis la frato René (1868-1943), la “alia” Saussure.
Lingvaj dubaĵoj · Viktoria Schmidbauer (2023)
Ne ĉio en lingvo klaras, eĉ ne por kompetentaj parolantoj: ĉu oni skribas vorton minuskle aŭ majuskle, kune aŭ aparte kaj kun kiu gramatika finaĵo? Ĉi-tie temas pri lingvaj dubaj okazoj, ĉe kiuj lingvouzantoj malcertas kaj ekdubas pri sia propra lingvo. Lingvistoj ofte pristudas la uzadon per korpusoj (tekstaroj). En la germana lingvistiko diversaj dubaj okazoj estas jam bone priskribitaj kaj rilatigitaj kun lingvoŝanĝo, normigo kaj lingvaj sintenoj de parolantoj. En la prelegeto mi aparte parolas pri gramatika dubaĵo ĉe kelkaj maskulenaj substantivoj en la germana, kun kiu mi okupiĝis kiel studenta asistanto kaj kie observeblas, ke duboj ne ekestas hazarde, sed antaŭ la fono de sistemo.
Elementoj de kariria lingvo · Prof. Dr. Roberto da Silva Ribeiro (2023)
La kariria lingvo (cariri / kariri / kiriri), de la lingvo branĉo Macro-Jê, estas morta lingvo parolita en nordoriento de Brazilo. Ĝi estis dividita en du dialektajn kompleksojn: Kariri, parolita norde de rivero São Francisco kaj Kiriri, parolita ĉe la bordoj de tiu rivero. Kvar “dialektoj” estas konataj: Kamuru, Sabujá, Kippeá (Kiriri) kaj Dzubukuá (Kariri). Nur la du lastaj estas sufiĉe bone priskribitaj, la Kippeá de Mamiani kaj la Dzubukuá de Bernardo de Nantes, ambaŭ misiistoj, en la 18-a jarcento.
Heredi kontestatan lingvon · Federico Gobbo, Linghui (Eva) Gan & Xuan Zheng (2023)
La prelego baziĝas je publikigita fakartikolo kunaŭtorigitaj kun du koleginoj, Linghui (Eva) Gan kaj Xuan Zheng, per la aktoj de Minlangconf. Danke al la intereso de Aurora Bute, aperos krome artikolo pri la temo sur revuo Esperanto baldaŭ.